ΟΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ

Η οικογένεια Μουτζάν ήρθε από την Βενετία, αλλά η καταγωγή της είναι από την πόλη Μούρθια της Ισπανίας, και είναι εγγεγραμμένη στην Χρυσόβιβλο (Libro d’ Oro) από το 1633.

Ο Φραγκίσκος, ο πατέρας της Ελισάβετ, γιος του Καρόλου και της Ελένης Λογοθέτη, γεννήθηκε στη Ζάκυνθο στις 12 Μαρτίου 1769. Έγινε Ύπαρχος Ζακύνθου από 18 Φεβρουαρίου 1818 μέχρι 8 Φεβρουαρίου 1823. Σαν νομοθέτης στάλθηκε στην Κέρκυρα μαζί με άλλους για την σύσταση του νέου Πολιτικού Συντάγματος του Ιονίου Κράτους.

Το 1842 του απονεμήθηκε ο Μεγαλοσταυρός των Αγίου Γεωργίου και Μιχαήλ.

Πέθανε την 1^η Μαρτίου 1851 και κληροδότησε την βιβλιοθήκη του στην Δημοτική Βιβλιοθήκη Ζακύνθου. Διέταξε δε, μετά τον θάνατό του να κλείσουν ερμητικά τα παράθυρα της οικείας του και να γράψουν σε αυτά τα στοιχεία Α και Ω (λόγω του ότι είχαν πεθάνει και οι δύο του γιοί και η οικογένεια των Μουτζάν σταματούσε εκεί)

(πληροφορίες από το Λεξικόν Ιστορικός και Λαογραφικός Ζακύνθου, του Λεωνίδα Χ. Ζώη)

Η οικογένεια Σιγούρου (Seguro, Securo, Sicuro) είναι από τις παλαιότερες και τις επιφανέστερες της Ζακύνθου, καταγόμενες από την Νορμανδική οικογένεια Segur, εκ των οποίων ο Φάβιος Σιγούρος, ήταν ένας από τους 24 ιππότες που ακολούθησαν τον μέγα Κόμη Ταγκρέδη στην κατάκτηση της Σικελίας το 1058 και τιμήθηκε από τους Βαρόνους Previzzo και Cursano, ενώ ο Νούκιος Σιγούρος μάζεψε τον στρατό του και πολέμησε μαζί με τον Ρογήρο Α’ εναντίον του αυτοκράτορα του Βυζαντίου.
Ο οίκος των Σιγούρων διαιρέθηκε σε τρεις κλάδους, ο ένας από αυτούς έμεινε στην Γαλλία, όπου μέχρι και σήμερα υπάρχουν οι Μαρκήσιοι De Segur, ο άλλος είναι των De Syllace στην Απουλία, και ο τρίτος, από τον Νουκία, γύρω στο 1400 μετανάστευσε στην Ζάκυνθο και ο τελευταίος απόγονός του υπήρξε ο ποιητής Μαρίνος Σιγούρος (Ζάκυνθος 1885 – Αθήνα 1961)
Από τους σημαντικότερους της οικογένεια των Σιγούρων ήταν ο Άγιος Διονύσιος, κατά κόσμον Δραγανίγος Σιγούρος, που αργότερα έγινε ο πολιούχος της Ζακύνθου.
(πληροφορίες από το Λεξικόν Ιστορικός και Λαογραφικός Ζακύνθου, του Λεωνίδα Χ. Ζώη)

Μεταξύ των ευγενών οικογενειών της Ζακύνθου, οι οποίοι συμμετείχαν σε πολέμους, στην πολιτική, την εκκλησία και την ποίηση, είναι και αυτή των Μαρτινέγκων, προερχόμενη από την πόλη Μαρτινέγκο της Ιταλίας, της επαρχία Μπέργκαμο. Η οικογένεια θεωρείται μία από τις επιφανέστερες στις πόλεις Μπέργκαμο, Μπρέσια και Βενετία.
Αξιόπιστες πηγές αναφέρουν τον Φραγκίσκο Μαρτινέγκο, ιππότης της Μπρέσιας, ο οποίος τιμήθηκε στην Γαλλία, και αντικατέστησε για έναν χρόνο τον Δούκα της Σαβοΐας πολεμώντας τους Ελβετούς και τους Τούρκους υπό την βενετική σημαία.
(…)
Η οικογένεια Μαρτινέγκου εγκαταστάθηκε στην Ζάκυνθο στις αρχές του 16οι αιώνα και γράφτηκε στην Χρυσόβιβλο (Libro d’ Oro) το 1572.
(…)
Ο Νικόλαος Μαρτινέγκος, γεννηθείς το 1782, παντρεύτηκε την Ελισάβετ Μουτζάν το 1831 και έκαναν έναν γιο. Η Ελισάβετ Μουτζάν – Μαρτινέγκου πέθανε 16 μόλις μέρες μετά την γέννα από επιλόχειο πυρετό. Ο Νικόλαος Μαρτινέγκος, προς τιμής της γυναίκας του ονόμασε τον γιο τους Ελισαβέτιο.
Ο Ελισαβέτιος Μαρτινέγκος παντρεύτηκε την Αναστασία Ζέζα και έκαναν τέσσερις γιους: τον Νικόλαο (1864 – 1872), τον Γεώργιο (1865 – 1947), τον Μάρκο (1869 – ?) ο οποίος δεν έκανε παιδιά και τον Αλέξανδρο (1872 – ?) τον οποίο αποκλήρωσε.
Ο Γεώργιος Μαρτινέγκος παντρεύτηκε την Μαρία Καλλιμασιώτη και έκαναν την Αναστασία Μαρτινέγκου (1918 – 1989).
Η Αναστασία Μαρτινέγκου παντρεύτηκε τον Σπυρίδωνα Παρπαρία (1910 – 1942) και έκαναν τον Διονύσιο Παρπαρία (1941 – αεροβαφτίστηκε και πέθανε λίγες μέρες μετά την γέννησή του) την Μαρία – Τερέζα – Διονυσία Παρπαρία (1942 – )
(πληροφορίες από το Λεξικόν Ιστορικός και Λαογραφικός Ζακύνθου, του Λεωνίδα Χ. Ζώη)